نام اين بندر كه امروز جاسك ناميده مي شود، در دوران گذشته به صورت هاي جاشك، چاشك، جك، رأس الجاسك و چاسك نيز ثبت شده است. در دوران بسيار قديم بندر جاسك يكي از كانون هاي معتبر آئين ميترا بود. معبدي به نام آناهيتا در جاسك باقي مانده است. تهمتن بن توران شاه ملقب به سلطان قطب الدين در سال هزارو سيصدو سي ميلادي به بعد در جاسك حكومت داشته است. در سال هزار و ششصد و چهارده ميلادي انگليسي ها بندر جاسك را به عنوان بندر تجاري خود در شمال خليج فارس انتخاب كردند.
اولين محموله انگليسي ها در سال هزار و ششصد و شانزده با كشتي از هند در جاسك پهلو گرفت و در سال هزار و ششصد و نوزده ميلادي، تجار مذكور اولين تجارتخانه شركت هند شرقي در جاسك را تأسيس كردند. اين بندر تا زماني كه بندرعباس به تجارت انگليسي ها اختصاص داده شد، مركز تجارت و معاملات كمپاني هند شرقي با مركز ايران بود. در اواخر سال هزارو ششصد و بيست ميلادي هلندي ها از ورود دو كشتي كمپاني هند شرقي به بندر جاسك جلوگيري كردند. اين كار كه منجر به نبرد سختي بين انگليسي ها و هلندي ها در حوالي اين بندر شد، به شكست و اخراج هلندي ها از بندر جاسك انجاميد.

كشور انگليس براي بسط نفوذ خود در سال هزار و هشتصد شصت و چهار ميلادي اقدام به استحكام مواضع خود در خليج فارس نمود. از جمله اين اقدامات، ايجاد خطوط تلگراف و كابل زير دريايي بود كه ايران و هند را از طريق گواتر- جاسك- بندرعباس مرتبط مي ساخت. دولت انگليس استحكامات نظامي چندي در جاسك به وجود آورد. در سال هزار و نهصدويك ميلادي خطوط تلگرافي (سيم دريايي) ديگري از بندر جاسك به مسقط (عمان) داير شد كه مركز آن در جاسك قرار داشت.

درسال هزار و نهصد و سي  و دو از سوي دولت ايران عبور بدون اجازه هواپيماهاي انگليسي و هلندي كه از خاور دور به خاور ميانه مي آمدند، ممنوع اعلام شد؛ زيرا از بدو تأسيس خطوط هوايي، اين دو كشور بدون كسب اجازه در فرودگاه هاي جاسك- بندرعباس- لنگه  فرود مي آمدند.

در نتيجه اين ممنوعيت، مسير پروازهاي فوق تغيير كرد. بندر جاسك امروزه از شهرهاي نسبتاً آباد استان هرمزگان است كه سه طرف آن را آب هاي ساحلي احاطه كرده و آن را به صورت يك شبه جزيره درآورده است. شهر از دو سوي شرق و غرب به خليج جاسك مي پيوندد و از سوي ديگر ( شمال شرقي ) ، به مناطق نظامي متصل است. اين موقعيت، شكل ظاهري شهر را به حالت طولي درآورده و عرض آن را بسيار محدود كرده.