تاريخ ميناب با تاريخ شهر هرمز باستاني در آميخته است. در حال حاضر خرابه هاي اين شهر در نزديكي شهر ميناب قرار دارد و در واقع اين شهر جاي آن را گرفته است. در سال سيصد و بيست  و شش قبل از ميلاد، اسكندر مقدوني درياسالار خود- نئار خوس (نئارك) - را از طريق مصب سند رهسپار خليج فارس كرد. وي پس از عبور از سواحل مكران به دهانه رودخانه «آدميس» در نزديكي شهر هرمز رسيد و مورد استقبال اهالي شهر قرار گرفت و چندين روز در اين شهر اقامت كرد.
عده اي از مورخان، بنيانگذاري شهر هرمز كهنه را به اردشير بابكان (پاپكان) ساساني منسوب مي دانند؛ در صورتي كه چندين قرن پيش از آن سپاه اسكندر در اين شهر اقامت داشته است. در حدود سال هزار ميلادي يكي از شيوخ عمان به نام محمد براي تصرف خليج فارس و سواحل آن هجوم آورد و از نارضايتي اهالي هرمزنسبت به حاكم وقت استفاده كرد و بندر هرمز را تصرف كرد.

پس از او، پسر وي به نام سليمان وسپس فرزندان او حكومت شهر هرمز را به دست گرفتند در سال هزارو سيصد ميلادي، جمعي از سواران مغول (نوادگان امير تيمور گوركاني) به اين شهر حمله كردند و خرابي بسيار به بارآوردند. در نتيجه امير هرمز همراه با مردم شهر، بندر هرمز را ترك كرده و به جزيره هرمز كنوني مهاجرت نمودند و بدين ترتيب حكومت خشكي هرمز به جزيره جرون منتقل شد.

در سال هاي هزار و هفتصد و نودوسه تا هزارو هشتصد چهار ميلادي سلطان عمان- سلطان ابن احمد- با حمايت انگليسي ها، حاكميت خود را در گواتر به ناصرخان- حاكم آن ناحيه- تحميل كرد و نفوذ خود را در سواحل مكران گسترش داد و بدين سان سواحل درياي عمان نيز به دست وي افتاد. وي در رويارويي با ايران احتياط مي كرد؛ اما سعي كرد تا اداره بندرعباس و ميناب را نيز به دست آورد.

در اين ايام، آغامحمدخان قاجار به دليل درگيري هاي داخلي فرصت نكرده بود تا قدرت خود را در جنوب كشور تحكيم نمايد. بدين لحاظ جزائر قشم و هرمز تحت كنترل حكومت عمان قرار داشت. در سال هزار و هشتصد و پنجاه و دو با توافق دولت ايران و عمان عهدنامه اي تنظيم شد كه طي آن، اراضي سواحل و جزيره هاي ايران و شهر ميناب مجدداً به مالكيت ايران درآمد. ميناب امروزي كه تاريخ آن با قدمت تاريخي هرمز قديمي درآميخته است، شهري آباد و پررونق است. اين شهر يكي از نواحي مستعد كشاورزي استان هرمزگان نيز هست و محصولات جاليزي، مركبات وخرماي آن بسيار معروف مي باشد.