متاسفانه خوزستان از سال 17 زير يورش سهمگين اعراب قرار گرفت . مهمترين قبيله تارجگر "عرب بني" تميم نام داشت . "هرمزان" از خاندان قديمي آريايي خوزستان بودند . او لشگري را مهيا ساخت تا جلوي ارتش بدوي و ويرانگر عرب را بگيرد . پس از رسيدن سپاه اسلام به "بازار خوزي ها" آنجا را تاراج نمودند و هرمزان در مناطق اطراف شكست خورد و حاضر به تسليم شد . طبق قراردادي كه منعقد شد مناطق "مهرگان كدك" و "هرمزاردشير" در دست وي باقي ماند و او والي شهر شد و او يكي از باجگذاران مدينه شد . ولي قرارداد صلح چند ماهي دوام نيافت وهرمزان دست به شورش بر ضد اعراب زد . دوباره لشگري عازم شهر شد براي بار دوم قراردادي منعقد شد . ولي باز هم دوام نيافت و هرمزان مجبور به عقب نشيني به شوشتر كرد . به گفته طبري بيش از 80 حمله به شوشتر براي نابودي هرمزان صورت گرفت .وي با هواداراني كه داشت به درون دژي قرار گرفت و مبارزه كرد . اعراب دژ را محاصره كردند ولي او حاضر به تسليم نشد . در نهايت وي مجبور به درخواست امان نامه داد . او را بسته شده به مدينه بردند . وي اولين سرداري بود كه زنده تحويل خليفه مسلمانان ميشد . در نتيجه عمرابن خطاب به وي گفت كه يا اسلام بياورد و يا كشته شود . وي با پذيرفتن اسلام جان خود را حفظ كرد . عمر براي او خانه اي تهيه كرد و مقرري 2000 درهم در سال تائين نمود . بعدها كه عمر ابن خطاب اميرالمومنين توسط فيروز نهاوندي اين بزرگ مرد ايراني ترور شد معلوم گشت هرمزان يكي از تهيه كنندگان اين ترور بوده است هرمزان بعدها توسط عبيدالله پسر عمر ( به خون خواهي پدر ) كشته شد . از اموال شوشتر به هر سوار 3000 درهم رسيد و هر پياده 1000 درهم . اين حوادث در سال 21 هجري روي داده است . پس از آن مغيره فرماندار بصره شد و بعد از آن به آبادي موسوم به "بازار اهواز" حمله برد و فرماندار انجا را ( دهكان بيرواز ) مجبور به صلح نمود . ولي صلح بعد از مدتي توسط ايرانيان نقض شد و جنگ شروع گشت . ابوموسا اشعري كه بعد از او فرماندار بصره شده بود راه وي را ادامه داد و بازار اهواز و نهرتيري ( تيره رود ) را با جنگ شكست داد و آنجا را فتح نمود . در نتيجه روستا پس از روستا و رودي پس از رود گشوده شد و عجمان ( ايراني ها ) از برابر آنان گريختند و مسلمانان زمينهايشان را گرفتند و از مجوسان ( زرتشتيان ) خراج گرفتند و يا به اسلام گرويدند و يا مبارزه كردند و كشته گرديدند . شويس عدوي درباره غارت ايران توسط سپاه اسلام روايت كرده است : مسلمانان به اهواز لشگر كشيدند و در آنجا مردماني از " جتها " و " اساوره " حضور داشتند . با آنان با دشواري جنگيدن و نبرد سختي در گرفت . ولي آنان ( ايرانيان ) شكست خوردند و افراد زيادي را به اسارت گرفتيم و زنان و دخترانشان را بين خودمان تقسيم كرديم . سپس ابوموسا به ميان آذر ( مناذر ) لشگر كشيد و با ايرانيان آنجا وارد نبرد شد . جنگ سختي درگرفت . "مهاجر ابن زياد حارثي " برادر ربيع ان زياد كه روزه دار بود و بر آن بود تا خود را تسليم الله كند مجبور به نوشيدن آب شد و وارد جنگ شد . سلاحي بر دست گرفت و آماده شهيد شدن گشت . او در نبرد با ايرانيان كشته شد و مردمان آنجا سرش را بريدند و در سردرب كاخشان در شهر آويزان كردند . سپس ابوموسا - ربيع ابن زياد را براي جنگ با شهر مناذر مامور كرد . ربيع ابن زياد با لشگرش وارد شهر شد و تمام سكنه اي كه قادر به جنگ بودند كه اكثرا مردان بودن را كشت و زنان و كودكان را به اسارت گرفت . در نتيجه "مناذر كوچك" و "مناذر بزرگ" دو شهر مهم عراق كه زير نظر پادشاه ايران بود و ايرانيان در آنجا سكني گزيده بودند توسط مسلمانان فتح شد . سپس ابوموسا به شوش در خوزستان لشگر كشيد و با مردمانش جنگ را آغاز كرد . ايرانيان شوشي به نبرد پرداختند و ابوموسا آنقدر شهر را محاصره نمود تا قحطي در شهر آمد و غذا و آب سكنه به اتمام رسيد . سپس ايرانيان درخواست امان كردند و از سر صلح وارد شدند . مرزبان شوش درخواست اماننامه براي 80 نفر از سكنه شهر داد كه نام خودش در ليست نبود . ابوموسا آن 80 نفر را بخشيد ولي گردن مرزبان شوش را از بدن جدا كرد و به جز آن 80 نفر كليه مردان شهر را بكشت و اموال و زنان آنجا را به اسارت گرفت . بعد از آن ابوموسا با مردم رامهرمز قرارداد باج ساليانه بست كه مبلغ 900 هزار درهم به مسلمانان پرداخت كنند . بعد از اتمام زمان قراداد وي " ابومريم حنفي " را به جنگ با آنان روانه ساخت زيرا مردمان كفر ورزيده بودند . ايرانيان مقابله نمودند ولي درنهايت لشگر اسلام با قوه قهريه آن شهر را فتح كردند . بعد از آن شهر "سرك" مثل رامهرمز قرارداد باج ساليانه به مسلمانان را نقض كردند و از دادن باج سرباز زدند . پس " حارثه اين بدر غداني " مامور جنگ با مردمان شهر شد و با لشگري عظيم راهي شهر شد . ولي او نتوانست شهر را بگشايد . پس از "عبدالله ابن عامر" كمك خواست و او با لشگري راهي شد و شهر را با قتل مردمانش فتح نمودند . سپس ابوموسا اشعري به شوشتر در خوزستان لشگر كشيد . دشمن ( ايرانيان ) نيروي بسياري در شوشتر آماده كرده بود تا درب ورودي شهر را ببندد و مبارزه كند . اشعري به عمر ابن خطاب خليفه و اميرالمومنين آن زمان نامه داد و درخواست مدد كرد . سپس عمر ابن خطاب از "عمار ابن ياسر" كمك خواست . او "جرير ابن عبدالله بجلي" را مامور شوشتر كرد مردم شوشتر با سختي و مشقت بسياري با آنان جنگيدند و كشته هاي بسياري داده شد . ولي در نهايت مسلمانان وارد شوشتر شدند و چون سكنه ايراني شهر - مسلمانان را در شهر ديدن براي آنكه زنان و فرزندانشان به دست مسلمانان نيافتد آنان را در چاه انداختند . در آخر شوشتر مجبور به صلح شد . ولي چندي نگذشت كه سر عصيان برافراشت و مسلمانان دوباره به آنجا حمله ور شدند . جنگجويان ايراني را كشتند و زنانشان را به اسارت برداشتند . سپس ابوموسا به جندي شاپور در خوزستان لشگر كشيد . مردم شهر نتواستند مقابله كنند و درخواست صلح دادند . ولي بعد از مدتي شوريدند و در نتيجه "ابوموسا ربيع ابن زياد" به شهر حمله ور شد و آنان را كشتار نمود سپس "ايذه" پس از جنگي سخت و طولاني گشوده شد و به دست مسلمانان افتاد . بدين گونه خوزستان پس از سالها نبرد با مسلمانان عرب اسلام آورد و به زير باجهاي خليفه عرب در آمد . اعراب كه از مقاومت ايرانيان خوزستان به تنگ آمده بودند در چندين جا از مردم خوزستان شكايت مي كنند منجمله ابن مسعود كه از صحابه حضرت محمد بوده است ميگويد : از خوزي زن نگيريد زيرا آنان بيوفا هستند و از مردش دوري كنيد .

در دوره صفويه حكومت خوزستان در دست مشعشعيان بود كه نخست در اطراف هويزه و سپس در ساير نقاط بسط داده شد . با انقراض صفوي ها خوزستان به اشغال افغانها در آمد . پس از اين حركت نادر راهي خوزستان شد و سپاه افغان را شكست داد و آنها را بيرون راند و پس از مدتي شروع به آباد نمودن خوزستان نمود . سد ميزان يكي از بناهاي نادر در خوزستان است . پس از نادر اين شهر دچار قحطي و خشكسالي شد و رو به ويراني رفت . سد ميزان شكسته شد و اختلافات داخلي و قبيله اي سر گرفت . كريمخان زند براي سركوب شورشهاي داخلي به خصوص قبيله بني كعب راهي خوزستان شد . در دوره قاجار خوزستان به دو قسمت تقسيم شده بود . قسمت شمالي در دست ميرزا محمد علي دولتشاه و قسمت جنوني در دست حكمران ايالت پارس . در زمان فتح علي شاه پسرش خوزستان را ضميمه كرمانشاهان كرد و جزوي از آن شد و سدهاي ويران را تعمير نمودند . در اين دوره بود كه بسياري از مردم خوزستان با آمدن بيماري وبا و طاعون جان باختند .