شعرا و فضلاي گوشه گير شيراز بود. وي قصيده مصنوع سلمان ساوجي را تتبع نمود و چند صفت زياد كرده است و امير عليشير خود اعتراف كرده كه اهلي از او بهتر گفته است. وفات او در سال 942 اتفاق افتاد و در جوار تربت حافظ به خاك سپرده شد كه هنوز سنگ قبرش معلوم است. اشعار زير نمونه اي از آثار اوست:


يا تو كه پاكدامني مرگ من از خدا طلب
يا من نا صبور را سوي خود از وفا طلب

خوشحال به مرگ همه عالم نتوان بود
از مرگ رقيبان تو خرم نتوان بود

خوش مي رود اما ره مقصود نه اين است
زاهد به ره كعبه رود كاين ره دين است


سنگي بزن، تلخي بگو، تيغي بكش، كاري بكن
اكنون كه تنها ديدمت لطف آر و آزاري بكن

روي كه ببينم كه به از روي تو باشد ؟
سوي كه روم من كه دلم سوي تو باشد

همه چون سبزه ازمهر تو بردارند سر از گل
چو آب زندگي گر بگذري برخاك مشتاقان