ميرزا حبيب متخلص به قاآني فرزند محمدعلي گلشن از شعراي بزرگ دربار فتحعلي شاه و محمد شاه و اوايل سلطنت ناصر الدين شاه بود.
وي در شيراز متولد شد و چون از هفت سالگي يتيم گرديد تحصيلات مقدماتي را در همان شيراز فراگرفت و در اوان جواني عازم مشهد شد تا در آنجا به ادامه تحصيل بپردازد و ضمناً ميدان تازه اي براي كسب معاش پيدا كند.
قاآني در ادبيات عرب و فارسي مهارت كافي يافت و به حكمت نيز علاقه سرشاري داشت و مي توان گفت شهرت شاعري او لطمه به شهرت او به عنوان يك حكيم دانشمند زده است در حكمت او را همپايه ملاصدرا و حاج ملاهادي سبزواري و در شرعيات مرتضي انصاري شمرده اند. از اين رو فتحعلي شاه او را « مجتهد الشعراء » لقب داد و محمد شاه نيز قاآني را « حسان العجم» مي خواند زيرا در شعر مخصوصاً قيصده سرايي چنان بركلام تسلط داشت كه مايه اعجاب هر خواننده آثار اوست.
قاآني شايد اولين شاعر ايراني است كه بر زبان فرانسه تسلط داشت. همچنين در رياضيات كلام و منطق نيز استادي مسلم به شمار مي رفت ولي افسوس كه براي مضامين اشعارش از آن همه علم و اطلاعات وسيع استفاده كافي ننمود و شعر را وسيله اي ارتزاق و تفنن مي دانست نه هنر.
هنر از لحاظ لفاظي و به كار بردن صنايع شعري و ابتكار در قوافي بي نظير است. قاآني علاوه بر ديوان اشعارش كه در حدود هفده هزار بيت است كتابي بنام پريشان به سبك گلستان درنثر نگاشته كه مضامين آنهم مملو از داستان هاي متهجن و توام با الفاظ ركيك است. وفات قاآني در سال 1271 اتفاق افتاد و در تهران مدفون شد.