با توجه به وضعيت خاص اقتصادي در استان بوشهر صنايع دستي و بويژه صنايع دستي روستائي از گذشته داراي نقش تعيين كننده و مهمي در معيشت روستائيان منطقه بوده و بيشتر ساكنان نواحي روستايي به علت محدود بودن بخش كشاورزي و بيكاريهاي فصلي ناشي از آن كوشيده اند تا از امكانات موجود و مواد اوليه اي كه طبيعت در اختيار آنان قرار داده است به عنوان وسيله اي براي كسب در آمد بيشتر و امرار معاش استفاده كنند و به توليد محصولاتي مانند قالي ، گبه ، عبا ، گليم ، حصير ، سفال ، گيوه ، مشك ، دولچه ، زنبيل ، سبد ، تور ، سوزن دوزي ، نساجي و مصنوعات رودوزي شده اقدام كنند.

گبه بافي: 

  برجسته ترين صنعت دستي و خانگي استان بوسهر كه تقريباً در بيشتر نقاط روستايي و حتي شهري رايج بوده و شغل اول يا حرفه دوم تعداد زيادي از خانوارها محسوب مي شود ، بافت گبه است.

گليم بافي :

تقريباً در بيشتر نقاط روستايي رايج است. فصل بافت گليم معمولاً در زمستان مي باشد و خانواده هاي روستايي در كنار ساير فعاليتهاي كشاورزي و دامپروري ، از اوايل پاييز كه فصل چيدن پشم گوسفندان آغاز مي شود خود را براي شروع كار در زمستان آماده كرده و تدريجاً شستشوي ، ريسيدن پشم و رنگرزي را آغاز مي كنند و در اوايل ديماه بكار بافت مي پردازند. تار گليم هاي روستايي اغلب از موي بز كه داراي استحكام بيشتري مي باشد انتخاب مي شود. ولي پود مصرفي تماماً ار پشم است.

لنج و قايق سازي ( گلافي):

 لنج و قايق سازي از قديمي ترين و مهمترين صنايع دستي بوشهر محسوب مي شود كه سابقه آن به دوره افشاريه مي رسد. نيروي شاغل در اين بخش منحصر به همان سازندگان لنج و قايق ( گلافان ) قديمي مي گردد. مصالح اوليه مورد نياز چوبهاي جنگلي مقاوم در مقابل رطوبت براي اسكلت و تخته هاي مرغوب هندي به نام ( ساي ) براي بدنه آن است و بقيه از محل تأمين مي شود.