اين تپه در پاييز سال 1370 شمسي به وسيله هيأت ايراني مورد كاوش علمي قرار گرفت . براساس يادداشت هاي احمد تهراني مقدم سرپرست هيئت كاوش اين منطقه ، « تپه شغالي » در دامنه شمال غربي تپه هاي طبيعي شهر پيشوا واقع شده و تراسي با وسعت كم دارد . اين نقطه با توجه به اهميت سوق الجيشي و نزديكي به رودخانه جاجرود ، در اواخر هزاره ششم پيش از ميلاد محل استقرار اقوام پيش از تاريخ بود . عناصر معماري در تپه شغالي خشت خام و چينه بود و گاهي توأمان از هر دو استفاده مي شد .
  
 ابزار مفرغي به ندرت در اين تپه مشاهده شده ، اما ابزار سنگي به ميزان قابل توجهي وجود داشته است . بررسي و مطالعه نقوش ظروف سفالين نشان مي دهد كه نقوش رو به تكامل گذاشته و رفته رفته پيچيده تر شده است . طبيعت گرايي و تك موضوعي نقوش ، به مرور به نقش اندازي چند موضوعي نقش ها بدل شده است .
  
 اشياي سفالي در لايه هاي عميق تر ، دست ساز و داراي رنگ گوجه اي با نقوش هندسي سياه رنگ بود . با توجه به يافته هاي مختلف در لايه هاي تمدني تپه شغالي ، سبك و نوع تزيينات اشياي سفالي ، فرم و ساخت ظروف ، مواد تشكيل دهنده آنها و پوشش سفالينه ها نشان مي دهد اين مكان در اواخر هزاره ششم قبل از ميلاد براي زيست انتخاب شده و تا هزاره سوم قبل از ميلاد چند دوره استقراري دارد . سفال اين تپه در عميق ترين لايه با تمدن « چشمه علي ري » و در لايه هاي بعدي با سفال فرهنگ سيلك II و سيلك III و همچنين با حصار I دامغان قابل مقايسه است .